ΣΚΠ, η ενήλικη φίλη μου
Η διάγνωσή μου με Σκλήρυνση κατά πλάκας πραγματοποιήθηκε πριν από 18 χρόνια περίπου. Επομένως, έχω μια ενήλικη πλέον κολλητή φίλη. Βέβαια, μέσα από την σοφία της με έχει βοηθήσει να ξεπεράσω πολλά προβλήματα, σκαμπανεβάσματα και δύσκολες καταστάσεις. Μετά από αυτήν την διαπίστωση, που έκανα πριν λίγες μέρες, αποφάσισα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
Η «επίσκεψη» της κατάθλιψης
Τον πρώτο καιρό που πραγματοποιήθηκε η διάγνωση και πλέον ήξερα τι μου συνέβαινε, ήρθε και με βρήκε η κατάθλιψη. Αυτή η «επίσκεψη» δεν ήταν τυχαία. Μέχρι να γίνει η διάγνωση, να βγω από το νοσοκομείο, να επιστρέψω σπίτι μου, να αφήσω προσωρινά τις σπουδές μου και να ξεκουραστώ, ώστε να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, ήρθε στη ζωή μου ένα μεγάλο μάθημα που οι επιστήμονες ορίζουν ως κατάθλιψη. Τώρα που γράφω συνειδητοποιώ την δυσκολία των συμβάντων στη ζωή μου, αλλά αυτό που μετράει περισσότερο είναι πως με επιμονή και βοήθεια όλα διορθώνονται, ξεπερνιόνται και ο πόνος απαλύνεται.
Τα στάδια της κατάθλιψης
Μέχρι να φτάσω στην κατάθλιψη πέρασα κάποια στάδια. Στην αρχή, όπως ήταν φυσικό επακόλουθο της ζόρικης κατάσταση που βίωνα, άρχισα να έχω κούραση και σιγά – σιγά να τα βλέπω όλα ανούσια και μαύρα. Ενδόμυχα έχανα το ενδιαφέρον για ζωή παρόλο που ήμουν αισιόδοξος άνθρωπος και γεμάτη ζωντάνια. Έτσι άρχισαν τα αντιφατικά συναισθήματα. Μέσα σε όλη αυτή την δύνη που ζούσα σκεφτόμουν «Πώς είναι δυνατόν να τα βλέπω όλα μαύρα;», «Γιατί να είμαι συνέχεια κουρασμένη, αν και κοιμάμαι πολύ;». Τότε από μόνη μου ζήτησα βοήθεια από ψυχολόγο και ψυχίατρο. Βρήκα ειδικούς που μου είπαν πως βάση όσων τους περιέγραφα ότι περνάω κατάθλιψη. [Περισσότερες πληροφορίες για τα στάδια της κατάθλιψης θα βρείτε στο διαδίκτυο από ειδικούς ψυχικής υγείας.]
Πώς αντιλαμβάνομαι την κατάθλιψη;
Ομολογώ πως εκείνος ο καιρός που ζούσα με κατάθλιψη ήταν σαν να σκαρφαλώνω απόκρημνο βουνό χωρίς εξοπλισμό. Πάντα μου άρεσε να ονοματίζω τα πράγματα ορθά και χωρίς να κρύβω την έννοια πίσω από άλλες λέξεις. Είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι να τρομάζουν στο άκουσμα μιας νόσου, μιας αρρώστιας ή κάποιου συμβάντος, παρόλα αυτά το να λέμε κάτι ωραιοποιημένο δεν αλλάζει ούτε την κατάσταση ούτε την βαρύτητά της.
Πώς αντιμετώπισα την κατάθλιψή μου
Μεγάλος αριθμός ανθρώπων είτε έχει περάσει από τα μονοπάτια της κατάθλιψης είτε παλεύει με αυτήν. Είναι μια κατάσταση που ακόμα στις μέρες μας θεωρείται ταμπού. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης και δεν θα έπρεπε να τρομάζουμε στο άκουσμα της λέξης αυτής. Οι περισσότεροι που διαγιγνώσκονται με κατάθλιψη αναρωτιούνται «γιατί σε εμένα;» και αυτό τους δυσκολεύει να βρουν λύση στο πρόβλημά τους το συντομότερο δυνατό.
Ναι, και εγώ αναρωτήθηκα «Γιατί να έχω κατάθλιψη;». Δεν στάθηκα εκεί. Το έκανα μόλις αναγνώρισα την αλλαγή στη ζωή μου που δεν μου άρεσε και δεν ήμουν ο εαυτός μου. Τότε είπα ότι θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να ζω όσο καλύτερα μπορώ και θέλω. Έτσι και έπραξα. Έγινα ξανά δραστήρια. Άρχισα τις συνεδρίες με ψυχολόγο. Ζήτησα βοήθεια ψυχιάτρου. Συνέχισα τις σπουδές μου. Άρχισα δραστηριότητες που μου άρεσαν, όπως παραδοσιακούς χορούς και γυμναστική κ.ά.
Κατάθλιψη, ένα μάθημα ζωής
Σήμερα απαντώ στην ερώτηση που έθεσα κάποτε στον εαυτό μου «Γιατί να έχω κατάθλιψη;» πως ήταν ένα μάθημα ζωής που έπρεπε να μάθω με σκοπό να ζω την κάθε στιγμή και να αποφεύγω σκοπέλους που θα μου στερούσαν την ζωή. Να σημειώσω ότι δεν σημαίνει πως πρέπει όλοι οι άνθρωποι να βρεθούν σε αυτή την κατάσταση. Είναι πιο ωφέλιμο να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες των άλλων, ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Η κατάθλιψη ως πυξίδα μου
Εν κατακλείδι, η ενήλικη Σκλήρυνση σε συνδυασμό με την κατάθλιψη αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν πυξίδα για να βρίσκω το σωστό δρόμο για να ακολουθήσω κάθε φορά. Η ζωή είναι γλυκιά οπότε «γιατί να έχω κατάθλιψη»; Θα ακολουθήσουν και επόμενα κείμενα για την κατάθλιψη. Το Παιδαγωγάκι περιμένει να διαβάσει τα δικά σας σχόλια για το θέμα αυτό.
